ตอนที่ 48 ตอบโต้การโจมตี ②
วันต่อมา
ผมกลับไปที่ร้านแรกอีกครั้ง
ตอนที่ผมบอกไปว่าธุระของผมเหมือนกับคราวที่แล้ว วาเลฟก็โผล่มาอีกครั้งและพาผมไปคุยที่ห้องอื่น
วาเลฟ : คุณนั่นเอง… วันนั้นหลอกกันได้สนิทเลยนะครับ
วาเลฟยิ้มออกมาแบบขมขื่น
วาเลฟ : คิดไม่ถึงเลยครับว่าคุณจะขายให้ร้านอื่นๆด้วย มันทำให้พวกเราขาดทุนมากเลยนะครับ
แอชทัล : ยังจะโกหกอีกนะ ซื้อที่ราคานั้นไม่ทำให้พวกนายเสียเปรียบอะไรซักหน่อย
คนที่ซื้อชิ้นที่ตาแก่ขายน่าจะเป็นคนที่ขาดทุนมากที่สุด
อ่า ส่วนคนที่ซื้อชิ้นที่เจ้าเจโก้ขายคงได้กำไรมากที่สุดเหมือนกัน
วาเลฟ : การค้าจะเกิดขึ้นตอนที่ขายสินค้าและได้กำไร อยู่ดีๆมันไม่งอกขึ้นมาได้เองเหมือนเส้นผมหรอกนะครับ คุณทำลายโอกาศหายากในการทำธุรกิจไปซะแล้ว
แอชทัล : นายเองก็ขายไปแล้วไม่ใช่หรือไง
วาเลฟ : ใช่แล้ว รัฐบาลเป็นคนซื้อไป แค่นี้ไม่ทำให้รัฐบาลของเราขนหน้าแข้งร่วงหรอกนะครับ
เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาหรอกนะ
ผมเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้พวกพ่อค้าขาดทุนหรอก
วาเลฟ : ว่าแต่ว่าวันนี้จะขายอะไรอีกล่ะครับ คงจะไม่ใช่ไอเท็มแบบเดียวกับเมื่อวานหรอกนะครับ
แอชทัล : ไม่หรอกน่า ไม่มีประโยชน์ที่จะขายของแบบเดิมกันคนละวันหรอกนะ
ผมหยิบปลอกแขนขึ้นมาวางบนโต๊ะแบบลวกๆ
วาเลฟ : ขอดูหน่อยนะครับ...หวาาา นี่มัน…
วาเลฟแปลกใจจนต้องลุกขึ้นยืน
วาเลฟ : ชิบ เพิ่ม 15%....ไม่น่าเชื่อ
วาเลฟมองมาที่ผมด้วยสายตาทิ่มแทง
วาเลฟ : ยังมีแบบนี้อีกหลายชิ้นสินะครับ
แอชทัล : ไม่ ตอนนี้เอามาแค่ชิ้นเดียวเท่านั้นแหละ
วาเลฟ : คงจะไม่บอกว่าเป็นของที่มีแค่ชิ้นเดียวในโลกหรอกนะครับ
วาเลฟสงสัยผมเรียบร้อยแล้วสินะ
ช่างเถอะ ยังไงก็เลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว
แอชทัล : ก็ไม่รู้สินะ อย่างที่ชั้นบอกคราวที่แล้วนั่นแหละ ชั้นเจอมันในดันเจี้ยน
วาเลฟ : โกหกได้แบบหน้าไม่อายเลยนะครับ…
ถึงผมจะโกหกจริงๆก็เถอะ แต่มันจะเป็นความจริงในเร็วๆนี้แหละ เพราะงั้นไม่มีปัญหาอะไรหรอก
ไม่สิ วิหารแห่งความมืดก็เป็นดันเจี้ยนเหมือนกันนี่นา ถ้างั้นผมว่าผมไม่ได้โกหกหรอกนะ