ตอนที่ 22 หนึ่งคืน สำหรับตอนนี้
ตอนที่พวกเรากลับไปถึงกิลด์นักผจญภัย ดวงอาทิตย์ก็ลับขอบฟ้าไปแล้ว
ซิเลีย : ….ค่ะ ยินดีด้วยที่เควสสำเร็จ เอ้านี่ 8 เหรียญทองแดง
สายตาที่พนักงานต้อนรับซังมองผมมันเกินระดับที่จะเรียกว่าหยาบคายไปแล้ว
อืมม ทำไมเธอถึงต้องมองผมแบบนั้นด้วยล่ะ ผมไม่ได้ทำอะไรไม่ดีกับมีทซักหน่อย
ซิเลีย : นอกจากนั้น ยังมีรางวัลพิเศษสำหรับคุณหนูคนนั้นอีก 1 เหรียญทองแดงด้วย ลูกค้าฝากมาว่าให้มอบให้กับคุณหนูคนนั้นโดยตรง นี่ค่ะ
เคย์มะ : เหหหห ดีจังเลยนะมีท
มีท : ค-ค่ะ
มีทเดินเข้าไปรับเหรียญทองแดงที่เคาน์เตอร์
เนื่องจากมีทตัวเล็ก พนักงานต้อนรับซังเลยโน้มตัวลงมาค่อนข้างมากเพื่อส่งมันให้เธอ
มีท : ...นี่ค่ะ นายท่าน
หลังจากที่รับมันมาแล้วเธอก็ส่งมันให้ผมทันที
….ไม่เอาหรอก เก็บเอาไว้เองจะไม่ดีกว่าเหรอ
เคย์มะ : ….ใช้มันตามใจชอบเถอะ
มีท : น-นี่ค่ะ
เธอยังยืนกรานจะส่งมันให้ผม….ถ้าทำแบบนี้กันที่หน้าเคาน์เตอร์คงจะสร้างความรำคาญให้คนอื่น ผมก็เลยต้องรับมันมาอย่างไม่เต็มใจ เดี๋ยวผมจะมอบให้มีทเป็นค่าขนมทีหลังก็แล้วกัน
เคย์มะ : เอาล่ะ ขอบใจนะ
มีท : อือ….♪
หลังจากที่รับเหรียญทองแดงมาผมก็ลูบหัวเธอ มีทดูมีความสุขมากจริงๆเลยแฮะ หางหมาของเธอกระดิกไปมาใหญ่เลยล่ะ
อ-เอิ่ม พนักงานต้อนรับซัง อย่าจ้องมาที่ผมแบบนั้นสิ เอาไงต่อดีล่ะ...อ๊ะ ใช่แล้ว
เคย์มะ : ผมอยากหาที่พักแถวๆนี้น่ะครับ พอรู้จักที่ดีๆหรือเปล่าครับ
ซิเลีย : นายสามารถจองที่พักได้ในราคา 4 เหรียญทองแดงถ้าไปที่สลัมทางประตูทิศใต้ แต่ว่าไม่รับประกันเรื่องความปลอดภัยหรอกนะ…. อ๊ะ แต่ถ้านายต้องการ นายสามารถฝากคุณหนูคนนี้ใช้ชั้นดูแลก็ได้นะค่ะ ไม่เป็นไร ไม่เสียเงินหรอกค่ะ
เคย์มะ : ไม่ ผมไม่ทำแบบนั้นหรอก…
อ-อะไรกัน พนักงานต้อนรับคนนี้วางแผนจะทำอะไรกันแน่ หรือว่า...อย่าบอกนะว่าเธอพยายามจะตีสนิทผม
ถ้างั้น ความรู้สึกที่ว่าเธอต้องการทำอะไรบางอย่างกับมีทมันอะไรกันล่ะ บางทีเธออาจจะทำเรื่องน่ากลัวอะไรบางอย่างกับมีทในตอนกลางคืนก็ได้
คุ๊ ผมก็ไม่รู้หรอกว่าเธอคิดจะทำอะไร แต่ว่าควรระวังพนักงานต้อนรับซังคนนี้ซักหน่อยแล้ว
เคย์มะ : ….1 คืนราคาประมาณ 40 เหรียญทองแดง มีที่ไหนที่พวกเราสามารถพักได้อย่างปลอดภัยหรือเปล่าครับ ถ้ามีข้าวให้ด้วยจะดีมากเลยครับ
ซิเลีย : ถ้าเอาแถวๆนี้ [ พลับพลาการนอนหลับของนกน้อย ] (眠れる小鳥亭) ก็ได้นะ 1 คืนรวมอาหาร 1 มื้อ 35 เหรียญทองแดง
เป็นข้อเสนอที่ค่อนข้างดีเลยทีเดียว พนักงานต้อนรับซังเองก็ทำงานในฐานะพนักงานต้อนรับได้ดีนี่นา
หลังจากศึกษาพื้นที่จากการดูแผนที่เรียบร้อยแล้วผมก็ตัดสินใจมุ่งหน้าไปที่นั่น
ถ้าผมเป็นนักผจญภัยธรรมดาที่มีรายได้แค่ 8 เหรียญทองแดงต่อวันพวกเราคงพักที่นี่ไม่ได้หรอก แต่ว่ามันถือเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับดันเจี้ยนมาสเตอร์ที่เป็นอีกอาชีพนึงของผม เอิ่ม ถึงงบประมาณของผมใกล้จะหมดแล้วก็เถอะ
...ใช่แล้ว จากวันพรุ่งนี้เป็นต้นไปผมจะต้องหารายได้ให้มากขึ้น ยังไงวันนี้ที่ผมทำงานได้นิดหน่อยเพราะพวกเราพึ่งมาถึงเมืองนี้และต้องไปลงทะเบียนที่กิลด์….โอ๊ะ แต่งานก็เสร็จง่ายมากๆเลยแฮะ
ผมสงสัยว่าจะมีวิธีหาเงินให้ได้อย่างปลอดภัยโดยไม่ต้องทำงานหรือเปล่านะ...
ถึงผมจะใช้ดันเจี้ยนเป็นฐานแต่มันก็เป็นเรื่องยากในการเดินทางไปกลับเพราะขนาดวิ่งเต็มที่ยังต้องใช้เวลาตั้งครึ่งวัน ผมคิดว่าถ้าเดินคงใช้เวลาเต็มวันเลยล่ะ
