ตอนที่ 238 เริ่มปฏิบัติการ
เลโอน่า : วันนี้อากาศดีจังเลยอ่ะ
หลังจากตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เลโอน่าก็ออกมายืดเส้นยืดสายข้างนอกกระท่อมของเธอ ส่วนในกระท่อมของเธอเต็มไปด้วยกลิ่นหอมหวานของพวกซัคคิวบัส ถ้ายัยนี่ออกอากาศโซเซเพราะการแสดงความรักกับพวกซัคคิวบัสก็ดีน่ะสิ แต่วันนี้ท่าทางยัยนี่จะยังสดชื่นดีอยู่
ที่นี่น่ะเรียกได้ว่าเป็นที่ๆพวกนั้นสามารถใช้ชีวิตอย่างสงบสุขก็ว่าได้ พวกซัคคิวบัสต่างมีความสุขอย่างมากกับการได้ใช้ชีวิตที่ไม่ต้องทำงานหนักและได้รับอาหารอย่างเพียงพอ พวกนั้นระแวงอยู่ได้แค่ไม่กี่วันแรกเท่านั้นแหละ หลังจากนั้นก็ชิวๆกันอย่างที่เห็น
เลโอน่า : (อยู่ที่นี่ว่างจังเลยน้าาาา)
เลโอน่า : หรือว่าเค้าควรใช้ [Short Teleportation] (ชอร์ทเทเลพอร์ทเทชั่น) ออกไปเล่นในหมู่บ้านดีน้าา…. อืมมมม
จากนั้นเธอก็เห็นปุ่มสีแดงที่ดูน่าสงสัย
….คราวก่อนที่เธอกดปุ่มแบบนี้ จู่ๆเธอก็ได้รับมะเขือม่วงมา แต่ไม่มีทางที่เธอจะทำเรื่องน่าเบื่ออย่างการไม่กดมันหรอก
เธอลังเลอยู่พักนึง
ตอนที่เธอกำลังลังเลอยู่ก็มีซัคคิวบัสคู่นึงเดินผ่านมาทางนี้พอดี สองคนนั้นคือซุยระกับมิจิรุนั่นเอง
เลโอน่า : ซุยระ มิจิรุ พวกเธอคนไหนก็ได้ ช่วยกดปุ่มนี้ทีสิ
ซุยระ : อืมมม ปุ่มนี้เอาไว้ทำอะไรเหรอคะท่านเลโอน่า
มิจิรุ : เคคค แบบนี้เหรอคะ…?
จากที่เห็นซุยระเอียงคอด้วยความสงสัย ส่วนมิจิรุกดปุ่มทันทีโดยไม่ลังเล
ทันใดนั้นก็มีหลุมหลุมนึงโผล่ขึ้นมาที่พื้น ไม่ใช่แค่มิจิรุเท่านั้น แต่ซุยระกับเลโอน่าต่างก็ตกลงไปในหลุมนั้นด้วย
มิจิรุ : อิย๊าาา นี่มันอะไรกันค้าาาา
ซุยระ : อ๊าาาา ท่านเลโอน่า
เลโอน่า : โอ้ ว้าววว กว้างกว่าที่เค้าคิดเอาไว้ซะอีก
มันคือกับดักหลุมพรางที่เกือบจะเรียกได้ว่าเป็นกระดานลื่นเพื่อนำไปยังจุดหมายที่อยู่ข้างหน้า
พวกเธอสามคนร่วงลงมาบนเบาะสีขาวขนาดใหญ่ที่วางอยู่ในห้องที่มีแสงสลัว
มิจิรุ : อูยย เกิดอะไรขึ้นคะ นั่นมันอะไรเหรอคะ
ซุยระ : น่าจะเป็นกับดักหลุมพรางล่ะมั้ง…. ท่านเลโอน่าคะ ตกลงมันคืออะไรเหรอคะ
เลโอน่า : ก็อย่างที่เธอคิดนั่นแหละ มันคือกับดักยังไงล่ะ
เลโอน่าท่าทางมีความสุขเป็นอย่างมาก
[อูมะ : เลดี้แอนเจนเทิลแมน….. อ่าา มีแค่เลดี้สินะ เอาล่ะ เลดี้ทั้งหลาย ยินดีต้อนรับสู่ชั้นใหม่ของวันนี้ ]
เสียงที่พูดผ่านเครื่องขยายเสียงดังขึ้น เสียงของอูมะนั่นแหละ
ในขณะเดียวกัน แสงในชั้นก็สว่างขึ้น พวกเธอสามคนอยู่ในห้องเล็กๆ ที่ดูธรรมดาๆ นอกเหนือจากเบาะรองก้นที่พวกเธอร่วงลงมาในตอนแรกก็มีแค่ประตูบานนึงอยู่ทางด้านขวา พร้อมกับป้ายขนาดใหญ่ที่เขียนเป็นภาษาของโลกนี้เอาไว้ว่า [จุดสตาร์ท]
หลังจากที่ทักทายทั้งสามเรียบร้อยแล้วอูมะก็โผล่มา มันใส่ริบบิ้นสีเหลืองที่คอและถือไมโครโฟนอยู่ด้วย ริบบิ้นที่คอของมันทำจากผ้ามันวับที่สามารถสะท้อนแสงได้ซึ่งนั่นทำให้มันดูเหมือนเป็นเจ้าภาพของงานเลี้ยงไร้สาระเป็นอย่างมาก
มิจิรุ : โกเล็มซัง นี่มันยังไงกันคะ กับดักแบบนี้มันยังไงกันแน่คะ
[อูมะ : หึๆๆๆ ใจเย็นก่อนมิจิรุ ไว้ใจผมได้น่า ผมแค่สร้างชั้นใหม่ขึ้นมา ดังนั้นก็เลยจัดรอบทดสอบขึ้นยังไงล่ะ….ก่อนที่เธอจะกดปุ่มนั้นเธอก็อ่านข้อตกลงที่เขียนเอาไว้ใกล้ๆแล้วไม่ใช่เหรอ ]
มิจิรุ : ไม่เห็นจะมีเลยอ่ะ
[อูมะ : จริงดิ เอาล่ะถ้าเธออยากจะออกไปจากที่นี่ล่ะก็ใช้บันใดที่อยู่ทางขวามือได้เลย ]
อูมะชี้ไปที่กำแพง จากนั้นก็มีเสียงอะไรบางอย่างกระทบกันดังออกมา และหลุมก็ปรากฏขึ้นมา
ในหลุมมีบันไดอยู่ด้วย
