ตอนที่ 9 มาใช้ DP กันเถอะ
โรคุโกะ : นี่มันอะไรอ่ะ อร่อยจังเลยอ่ะ [เมลอนปัง] นี่อร่อยโคตรๆเลยอ่ะ ของที่เคย์มะกินอร่อยขนาดนี้เลยเหรอ
ยัยดันเจี้ยนคอร์เฟอะฟะนี่ดูจะตื่นเต้นกับเมลอนปังเอามากๆ หลังจากที่กัดเข้าไปคำนึง ยัยนี่ก็เขมือบที่เหลือเข้าไปหมดในพริบตา
นี่เธอกินขนมปังได้ด้วยเรอะ ผมหมายถึงยัยนี่กินอาหารได้ด้วยเหรอ
ผมพึ่งจะเคยเห็นนี่แหละ
โรคุโกะ : อ-อะไรกัน แค่กินอาหารเค้ากินได้อยู่แล้วย่ะ
เคย์มะ : แต่ว่ามันไม่จำเป็นไม่ใช่เรอะ
โรคุโกะ : เรื่องนั้นมันก็ใช่… นี่ถือเป็นของฟุ่มเฟือยยังไงล่ะ ของฟุ่มเฟือยอ่ะ...ก็ประมาณนั้นแหละ
ไอ้ของแบบนั้นมันชุดละ 5DP เลยนะรู้มั้ย สำหรับไอ้ชุดที่มีน้ำดื่มนั่นน่ะ
ส่วนไอ้ชุดรวมจะมีขนมปังหวานทั้งหมด 6 ชิ้น ทำให้ถ้าสั่งเป็นชุดจะคุ้มกว่า
ไม่สิ ผมรู้อยู่แล้วนี่นา ขนมปังที่ผมให้พวกโจรไปก็เป็นแบบชุด
เดี๋ยวนะ น้ำดื่มเองก็เหมือนกันนี่หว่า ถ้าซื้อเป็นถังราคา 5DP เอง...รู้สึกจะค่อนข้างคุ้มแฮะ
เคย์มะ : เอาเถอะ ถึงจะยังมีขนมปังอีกหลายชนิดแต่พวกเราต้องประหยัด DP….
โรคุโกะ : ม-ไม่ได้เหรอ ตอนนี้พวกเรามีตั้ง 2,000 DP เลยนะรู้มั้ย ถ-ถ้าพวกเราใช้อีกนิดหน่อยล่ะก็….
อ่า สายตาของยัยนี่จริงจังมากเลยแฮะ
โรคุโกะ : นายยังใช้ซื้อ [หมอน] กับ [ฟูก] มาใช้เองเลยอ่ะ! ขอเค้าใช้แค่นิดเดียวไม่ได้เหรอ!?
เคย์มะ : เธอเองก็เรียกก๊อบลินนั่นออกมาแล้วไม่ใช่เหรอ ?
โรคุโกะ : หาาา ก-ก๊อบสุเกะ (ゴブ助 ) ไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้นะ! เคย์มะยังกินอาหารวันละ 20DP เลยอ่ะ
นี่เธอไปตั้งชื่อให้มันตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ ผมพึ่งจะรู้นะเนี้ย
เคย์มะ : จะว่าไปแล้วก๊อบลินนั่นก็กินอาหารผมไปซะครึ่งนึงเลยนะ ราคาจริงๆของไอ้ก๊อบลินนั่นมันแพงกว่า 20DP ไปแล้วเพราะต้องจ่ายค่าดูแลมันอีกนี่แหละ...แถมมันยังไม่มีประโยชน์อะไรกับสถานการณ์ของพวกเราในตอนนี้อีกต่างหาก แถมตอนนี้เจ้านั่นก็กลายเป็นสัตว์เลี้ยงของเธอไปแล้วนี่นาจริงมั้ย
โรคุโกะ : ม-ไม่ใช่นะ ก๊อบสุเกะต้องช่วยอะไรได้บ้างแหละ จริงมั้ย ก๊อบสุเกะ
จู่ๆหัวข้อการสนทนาก็เปลี่ยนไป ก๊อบสุเกะมองมาทางพวกเราด้วยแววตาเหม่อลอยเหมือนกับงงว่า [เอ๋ อะไรกัน ทำไมจู่ๆถึงได้เปลี่ยนเรื่องล่ะ] ผมสงสัยว่าเป็นเพราะเขี้ยวที่อยู่ใต้จมูกมันหรือเปล่าที่ทำให้มันดูเหมือนหมา
….ว่าแต่มันกินอาหารหมาได้หรือเปล่าหว่า
