ตอนที่ 40 ได้เวลากลับกันแล้วล่ะมั้ง
ผมสงสัยเหมือนกันว่าปล่อยศพก๊อบลินเอาไว้แถวนี้จะเป็นไรหรือเปล่า… แถวนี้ไม่ใช่พื้นที่เพาะปลูกซะด้วย
หรือจะแก้ปัญหาด้วยการเอาศพของพวกมันโยนเข้าไปในป่าดีนะ
อ่า ขณะที่ผมกำลังคิดเรื่องนี้อยู่มีทกับอิจิกะก็กลับมาพร้อมกระต่าย(ไร้หัว)ในมือ เร็วโคตร
มีท : นายท่านคะ หนูล่าเนื้อมาได้แล้วค่ะ
ผมสงสัยว่าการล่าไปกระตุ้นสัญชาตญาตของสาวน้อยหนูหมาเข้าหรือเปล่า มีทยิ้มออกมานิดหน่อยท่าทางเธอจะพอใจมาก
ส่วนตอนนี้พวกเราสามคนช่วยกันจับกระต่ายห้อยหัวลงจากนั้นก็จับมันยัดใส่ถุงหลังจากที่เลือดหยุดไหลแล้ว
อิจิกะ : แล้วจะทำยังไงกับหินเวทมนต์ของพวกก๊อบลินหรา เอิ่ม ถึงจะไม่ค่อยมีราคาเท่าไหร่แต่สำหรับแรงค์ F ถือว่าราคาดีพอสมควรเน้อ
เคย์มะ : พวกก๊อบลินมีหินเวทมนต์ด้วยเหรอ
ตามที่อิจิกะว่ามาดูเหมือนว่าหินเวทมนต์จะอยู่ที่สมองของมัน และใช้เวลาประมาณ 1 นาทีในการหาหินเวทมนต์ พอเปิดกะโหลกมันด้วยดาบและควานหาของที่อยู่ในสมองของมัน แหวะ…. ของที่อยู่ในนั้นคือหินเวทมนต์ที่มีขนาดเล็กกว่าก้อนที่ผมซื้อด้วย 10DP ซะอีก ผมสงสัยว่าของแบบนี้ 5 ก้อนจะราคาเท่ากับหินเวทมนต์ 10 DP หรือเปล่าหว่า
อิจิกะ : ปีศาจแต่ละตัวจะมีหินเวทมนต์ 1 ก้อนเน้อ นี่เป็นเรื่องที่ใครๆก็รู้ ปีศาจส่วนมากจะมีหินเวทมนต์อยู่ที่ส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกาย ถ้าพวกกระต่ายมีหินเวทมนต์มันจะกลายเป็นปีศาจกระต่ายในเร็วๆนี้เน้อ….อืมม เราว่าเจ้านี่คงขายได้ประมาณ 1 เหรียญทองแดง….อ๊ะ เราคิดว่าถ้าเอาไปใช้กับโคมไฟที่โรงแรมเมื่อคืนแค่คืนเดียวคงหายไปแล้วล่ะ
ถ้าก๊อบลิน 5 ตัวมีค่า 30 เหรียญทองแดงจริงๆล่ะก็ การเสียเวลามาหาหินเวทมนต์ของมันที่ราคา 1 เหรียญทองแดงรู้สึกจะไม่คุ้มเลยแฮะ เอาเวลาไปล่าก๊อบลินเพิ่มคุ้มกว่าเห็นๆ
...ผมยังสงสัยอยู่ว่าทิ้งศพเอาไว้แบบนี้จะได้หรือเปล่านะ การจัดการกับมันใช้เวลาและแรงงานมากซะด้วย
ตอนนี้ผมรับหินเวทมนต์จากอิจิกะก่อน มันอาจจะมีประโยชน์กับพวกโกเล็มบ้างก็ได้
หลังจากกลับไปที่เมืองพร้อมกระต่าย พวกเราก็ตรงไปที่ร้านเนื้อย่างเสียบไม้ทันที
