ตอนที่ 76 เพิ่มกฏ
เมืองโรห์เดนของประเทศบริตันเป็นหนึ่งในเมืองที่สำคัญเป็นอันดับต้นๆของมนุษยชาติ
มันตั้งอยู่ใจกลางของทวีปและเป็นจุดสำคัญในการแลกเปลี่ยนด้านความคิดและวัฒนธรรม
เมืองนี้มีสภาพอากาศที่อบอุ่นและมีฝนตกอย่างสม่ำเสมอ
ดังนั้นประเทศบริตันเลยเป็นประเทศที่มีพื้นที่เพาะปลูกมากที่สุดในทวีปนี้
ถึงอย่างนั้น พื้นที่แถบนี้ก็ถูกทำลายมาแล้วหลายครั้งในช่วงภัยพิบัติที่เกิดจากปีศาจ
และในแต่ละครั้งเมืองก็ถูกสร้างขึ้นมาใหม่อยู่เสมอ
ผมกำลังเดินเล่นอยู่ในเมืองที่น่าเศร้าเมืองนี้
ถึงผมจะจับตาดูโลกนี้ทั้งโลกด้วย Evil Vision มาตลอด 1,000 ปี
ยังไงก็ตาม มันก็เหมือนกับผมกำลังดูทีวีอยู่นั่นแหละ
สายลมที่พัดผ่านเมืองนี้
สายลมที่ทำให้ชุดกับเส้นผมพริ้วไหว
กลิ่นอาหารต่างๆที่ลอยมาตามลม
ของแบบนี้ไม่ใช่อะไรที่ผมสามารถสัมผัสได้ด้วยการดูผ่านหน้าจอ
มันทำให้ผมรู้สึกได้ว่าผมอยู่ตรงนี้อย่างไม่ต้องสงสัย
ถึงงานอดิเรกของผมคือการเฝ้าสังเกตการณ์
แต่การทำแบบนั้นมาตลอด 1,000 ปีถือมันก็นานเกินไปหน่อย
ตอนนี้ผมสนุกกับการใช้ชีวิตในปัจจุบันล่ะ
[ โอ้ว เอานี่หน่อยมั้ย ]
ชายแก่ที่ดูแล้วร่างกายยังแข็งแรงอยู่ลากรถเข็นขายอาหารผ่านหน้าผม
ของที่หมอนั่นขายคือไส้กรอกเยอรมันล่ะ
ผมตัดสินใจซื้อมาชิ้นนึง
หลังจากที่จ่ายให้หมอนั่นไปหนึ่งเหรียญทองแดงผมก็ยัดมันเข้าปาก
ถึงผมจะเดินเรื่อยเปื่อยแบบนั้น แต่ผมก็รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง
….ผมถูกสะกดรอยล่ะ
อีกแล้วเหรอ
พักนี้ผมถูกคนสะกดรอยอยู่เป็นประจำ
เจโก้กับตาแก่ก็โดนด้วยเหมือนกัน
ดูเหมือนอีกฝ่ายจะระวังตัวพอสมควร
พวกนั้นจะไม่ตามเราไปในที่ลับหูลับตาคนอื่น
แน่นอนว่าพวกนั้นไม่ได้ตามเราเข้าไปในโรงเรียนด้วย
เอาตรงๆเลยนะ การถูกสะกดรอยแบบนี้มันน่ารำคาญชะมัด
แต่แค่ตามพวกเราไปเฉยๆก็ไม่ทำให้พวกนั้นได้ข้อมูลอะไรมากนักหรอก
สำหรับพวกเราก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ตัวไปซะและปล่อยเอาไว้แบบนั้น
ที่ทำแบบนั้นเพราะถึงจัดการคนที่คอยตามพวกเราอยู่ตอนนี้ได้เรื่องก็คงจะไม่จบแค่นั้น
สำหรับบางประเทศ โดยเฉพาะพวกหน่วยข่าวกรองจากสก๊อตยาร์ด
สายลับคนต่อไปก็ถูกส่งมาใหม่เรื่อยๆถ้าพวกเราไม่ถอนรากถอนโคนให้หมด
ยังไงก็ตาม วิธีนั้นถือว่าเป็นการเผชิญหน้ากับประเทศสก๊อตยาร์ด
แค่พวกนั้นมาด้อมๆมองๆนิดหน่อยยังไม่เพียงพอที่จะทำให้พวกเราลงมือถึงขั้นนั้นได้
ดังนั้นพวกเราเลยทำเป็นไปสนใจพวกนั้นซะ
ถึงพวกนั้นจะฉวยโอกาศเข้าโจมตีพวกเรา พวกเราก็สามารถรับมือกับพวกนั้นได้ง่ายๆอยู่แล้ว
