ตอนที่ 226 ก็ประมาณถูกลูกธนูปักเข้าที่หัวเข่า
จัดทัพด้วยรูปขบวณปิดล้อม… เอิ่มม จริงๆแล้วแค่ให้โกเล็มไปยืนเป็นกำแพงล้อมเอาไว้เฉยๆน่ะ
การเจรจากับพวกเธอในฐานะหัวหน้าหมุ่บ้านก็เหมือนการฆ่าตัวตาย เพราะว่าผมอาจจะถูกทำให้หลงเสน่ห์อีกก็ได้
ซึ่งนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมจำเป็นต้องรับมือพวกเธอในฐานะดันเจี้ยนมาสเตอร์ โดยทำการเจรจาผ่านการบังคับโกเล็ม…
อูมะ : [เอาล่ะ… พวกเธอมีกันแค่ 9 คนเท่านั้นเองเรอะ]
ซุยระ : ใช่…แค่ 9
อูมะ : [หืมมม ]
ซุยระกับซัคคิวบัสคนอื่นๆออกมาจากกระท่อม แต่ก็ออกมากันแค่ 9 คน…
พวกเธอน่าจะมีกันทั้งหมด 11 คนนี่นา… ผมคิดว่าคนที่ไม่ได้ออกมาข้างนอกคือมิจิรุกับคนที่เป็นมนุษย์ล่ะมั้ง
ผมมองไปที่พวกเธอทั้ง 9 คนอีกครั้ง
ชุดของพวกเธอทุกคนควรจะเรียกว่าเส้นเชือกมากกว่าเสื้อผ้าซะอีก มันเปิดเผยเนื้อหนังแบบสุดยอดมากๆเลยล่ะ
แต่ดูเหมือนจะไม่มีมนุษย์ในหมู่พวกเธอ บางทีเธอคนนั้นอาจจะเป็นแค่ผู้หญิงขายบริการธรรมดาๆก็ได้
ช่างเถอะ ไม่มีมนุษย์อยู่ด้วยแบบนี้อาจจะสะดวกกว่าก็ได้
ผมให้มีทซุ่มรออยู่ในป่าไปก่อน
ผมบังคับโกเล็มเข้าไปเผชิญหน้ากับคนที่น่าจะเป็นหัวหน้าของกลุ่มซัคคิวบัส ซุยระ
จากนั้นผมก็เริ่มเจรจากับเธอ
อูมะ : [ว่าไง จริงๆแล้วผมไม่ได้ตั้งใจจะมาต่อสู้ด้วยหรอกนะ ผมแค่คิดว่าพวกเราน่าจะคุยกันซักหน่อยเท่านั้น… เพราะงั้นเธอสามารถเชื่อใจผมได้ จริงมั้ย แบบนี้มันจะดีต่อพวกเราทั้งสองฝ่ายด้วย ]
ซุยระ : …
อูมะ : [ไม่เป็นไร อย่างน้อยดูเหมือนเธอจะเข้าใจที่ผมพูดอยู่ ]
ซุยระจ้องมองที่ผมอย่างเงียบๆ
แต่ก็เนื่องจาก ไม่เชื่อใจ = ต้องต่อสู้ = เปิดสงคราม
ถ้าเธอไม่ต้องการจะต่อสู้กับฝูงโกเล็มที่ไม่สามารถทำให้หลงเสน่ห์ได้ เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเชื่อผมเท่านั้น
แต่เนื่องจากผมเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะมาต่อสู้ด้วยตั้งแต่แรก ผมจะต้องบอกเธอไปก่อนว่าผมมาที่นี่ทำไม
อูมะ : [เอาล่ะ คุณผู้หญิงทั้งหลาย ในฐานะที่เป็นซัคคิวบัส พวกเธอไม่คิดจะมาทำงานให้กับดันเจี้ยนของพวกเราซักหน่อยเหรอ ]
ซุยระ : ดันเจี้ยนเหรอ… อ-อย่าบอกนะว่า นายคือ… ดันเจี้ยนคอร์
อูมะ : [อ่าาา เธอจะคิดว่าผมเป็นอะไรทำนองนั้นก็ได้ ]
ซุยระทำหน้าลำบากใจ เธอมีความทรงจำที่ไม่น่าประทับใจเกี่ยวกับดันเจี้ยนคอร์หรือเปล่านะ
ซุยระ : ….ท-โทษทีนะ ว่าแต่ใช่ [ถ้ำแห่งความปรารถนา] หรือเปล่า พวกนายมาจากที่นั่นใช่มั้ย
อูมะ : [ใช่แล้ว]
ซุยระ : อืมมม แล้วถ้าพวกเราปฏิเสธล่ะ
อูมะ : [ถ้าพวกเธอยอมออกไปจากที่นี่ผมก็ไม่ทำอะไรพวกเธอหรอก ใช่แล้ว แต่ถ้าพวกเธอยังอาศัยอยู่แถวนี้ล่ะก็…. ]
ซุยระ : ...ขอพวกเราปรึกษากันก่อนได้มั้ย
อูมะ : [ตามสบาย]
