ตอนที่ 36 บริหารจัดการดันเจี้ยน ②
หัวข้อการประชุมวันนี้คือ [ทำไมคนถึงไม่มาที่วิหารแห่งความมืด]
วิหารแห่งความมืดจะโผล่มาเงียบๆหลังจากที่ลาสบอส หรือก็คือราชาปีศาจถูกปราบไปแล้ว
ถ้าจะให้ตรงกว่าก็คือ ถ้ำที่จะนำไปยังวิหารแห่งความมืดจะโผล่ออกมาต่างหาก
ในช่วงที่ราชาปีศาจยังมีชีวิตอยู่ มันจะไม่โผล่มาให้เห็น
ดังนั้นก็เลยไม่มีใครสามารถมาที่นี่ได้
ส่วนเหล่าเทพมารจะมีสกิลเคลื่อนย้ายพิเศษ ดังนั้นก็เลยสามารถวาร์ปไปไหนก็ได้ตามใจชอบ
และเนื่องจากพวกเราไม่ได้ถูกปิดผนึกอยู่ พวกเราก็เลยว่าง
การปราบราชาปีศาจไม่ได้หมายความว่า [ขอบคุณที่ช่วยปลดปล่อยข้า ได้เวลาที่มนุษยชาติจะพบจุดจบแล้ว]
มันไม่ได้หมายถึงว่าจากนี้ไปได้เวลาเผชิญหน้ากับบอสตัวจริง
ส่วนที่ว่าทำไมถึงไม่ตั้งให้เป็นแบบนั้น ผมเองก็อยากจะถามพระเจ้าเหมือนกัน
ข้อมูลเกี่ยวกับเทพมารสามารถหาได้ที่หมู่บ้านเล็กๆในหุบเขาเท่านั้น
ถ้ามีคนที่คู่ควรมาถึง พวกชาวบ้านจะเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง
ชาวบ้านที่นั่นมีหน้าที่ใบ้ธงนี้ให้กับคนพวกนั้น
แต่สำหรับคนที่คู่ควร ผมหมายถึงคนที่สามารถปราบราชาปีศาจได้
ปกติแล้วคนแบบนั้นคงไม่เดินทางไปที่หมู่บ้านเล็กๆในหุบเขาเพื่อหาข้อมูลหรอก
นอกจากนี้ยังไม่มีเขียนเอาไว้ในบทสรุปอีกต่างหาก
แถมพวกนั้นยังไม่สามารถเข้าเว็บไซต์เพื่อหาดูบทสรุปได้อีก
ดังนั้นก็เลยไม่มีใครมา
ยูริอูส : จนถึงจุดนี้เข้าใจกันหรือเปล่าครับ พวกเราจำเป็นต้องหาวิธีทำลายสถานการณ์ที่เป็นอยู่ในตอนนี้ครับ
ตอนที่ตาแก่ยืนยันเรื่องนี้ ทุกคนก็พยักหน้า
ยูริอูส : พวกเราไม่สามารถแก้ไขเรื่องขั้นตอนที่ว่าต้องได้รับข้อมูลจากคนในหมู่บ้านได้ และพวกเราไม่ได้รับอนุญาตให้ป่าวประกาศเรื่องของพวกเราเองอีกด้วย นั่นเป็นกฏที่พระเจ้ากำหนดเอาไว้ครับ
อดริกอรี่ : จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเราแหกกฏครับ
หัวหน้าหน่วยที่ 1 อดริกอรี่ถามเรื่องที่สงสัยออกมา
มอร์แกน : นายจะได้รับความทุกข์ทรมานเป็นอย่างมาก ท่านเทพมารรู้สาเหตุเป็นอย่างดี
หัวหน้าหน่วยที่ 8 มอร์แกนเป็นคนตอบ
แอชทัล : ตอนนั้นข้าแค่ลองแหกฏดูนิดหน่อย ข้าถึงกับต้องนอนหยอดน้ำข้าวต้มอยู่เป็นเดือน มันเจ็บปวดสุดๆเลยล่ะ
ผมจำเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนั้นได้
ดูเหมือนผมจะโดนคำสาปร้ายแรงอยู่
มันทำให้ผมเจ็บปวดแบบสุดๆเลยล่ะ
