ตอนที่ 86 คาทาสโทรฟี่
หลังจากที่ออเรทต้าไปแล้วผมก็ถอดแหวนของผมออก
ใช่ แหวนที่จำกัดพลังของผมเอาไว้นั่นแหละ
ดูเหมือนจะมีทหารจำนวนมากมารวมตัวกันตรงส่วนที่ถูกผมทำลายไปครึ่งนึง
[เกิดอะไรขึ้นน่ะ]
[กำแพงป้อมปราการถูกทำลายไปแล้ว]
ดูเหมือนพวกหัวหน้าหน่วยก็มากันด้วย
ยังไงก็ตาม ผมยังคิดอยู่ว่าจะทำยังไงกับสถานการณ์แบบนี้ดีเพราะมันเกิดกว่าที่ผมคาดเอาไว้ซะอีก
ถ้าฆ่าพวกนี้ให้หมดก็ไม่ต้องห่วงว่าจะมีใครเห็นบ้างหรือเปล่า
ไม่สิ แต่ดูอย่างเดียวไม่มีทางทำให้พวกนั้นรู้ตัวตนที่แท้จริงของผมได้หรอก
เพราะงั้นถึงจะถูกเห็นก็คงไม่มีปัญหาอะไร แต่ผมก็ตัดสินใจซ่อนตัวเอาไว้ก่อน
แอชทัล : Total Darkness!!
ผมสร้างมิติมืดสนิทที่แม้แต่แสงก็ผ่านเข้ามาไม่ได้ขึ้นมา
ถึงพวกทหารจะส่งเสียงหนวกหูกันอยู่
ผมไม่สนใจพวกนั้นและตรงไปหาหัวหน้าหน่วยอัศวินที่อยู่ในตึกส่วนกลางขนาดใหญ่
จาคิที่ผมปล่อยออกมาตอนนี้มีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 10 เมตร
คนที่เข้ามาในระยะค่อยๆหมดสติไปทีละคน
สำหรับพวกทหารธรรมดาแค่เจอจาคิของผมเข้าไปก็หมดสติกันหมดแล้ว
[มีมันอะไรกัน เกิดอะไรขึ้น]
ถึงจะอยู่ในความมืดแต่ก็ยังพอรับรู้ตำแหน่งได้จากเสียงและออร่า
พอรู้สึกได้ว่าพวกพ้องเริ่มหมดสติกันไปทีละคนพวกทารก็เลยลนลานกันใหญ่
ดูเหมือนพวกนั้นจะวิ่งไปรอบๆแบบมั่วๆด้วยแฮะ
ผมตรงเข้าไปหาหัวหน้าอัศวินเคอร์ติสโดยมีเสียงโวยวายของพวกทหารเป็นเพลงประกอบฉาก
ในอาคารรับรองที่อยู่ส่วนกลางของป้อมปราการ เคอร์ติสหัวหน้าหน่วยอัศวินหน่วยที่ 3 อยู่ที่นั่น
มีอัศวินหลายสิบคนกำลังรอผมอยู่
พอเห็นผมตรงเข้าไปหาเคอร์ติส อัศวินพวกนั้นก็พยายามเข้ามาล้อมผม
เปล่าประโยชน์น่า
เคอร์ติสที่ทนจาคิของผมได้แบบเป็นเรื่องเป็นราวมองมาที่ผม
เคอร์ติส : แกเป็นตัวอะไรกันแน่
แอชทัล : คนที่พวกแกอยากรู้จักไงล่ะ
