ตอนที่ 234 สิ่งที่ถูกเรียกว่าเลโอน่า (2)
เลโอน่า : เค้าอยากจะเป็น [ลาสบอส]
เลโอน่าพูดซ้ำอีกครั้ง เรื่องนี้มันสำคัญมากขนาดนั้นเลยเรอะ
เธอเริ่มพูดต่อก่อนที่ผมจะได้ถามเธอว่าเธอหมายความว่ายังไง
เลโอน่า : เค้า อืมม อยากจะใช้พลังของเค้าได้ตามใจชอบ ทำอะไรก็ได้ตามใจชอบโดยไม่ต้องรับผิดชอบอะไร ไม่ต้องสนใจว่าจะโหดร้ายขนาดไหน ไม่ต้องสนใจคำขอโทษ เหตุผล สิ่งตอบแทน หรืออะไรทั้งนั้น ขอแค่ให้เค้าสนุกก็พอแล้ว…. ในอีกความหมายนึงก็คือ เค้าอยากจะใช้ชีวิตในโลกนี้ในแบบที่เค้าต้องการยังไงล่ะ เค้าอยากจะเป็นลาสบอสแบบนั้นมากที่สุดในโลกเลยล่ะ คิกๆๆๆ
เลโอน่าหัวเราะอย่างมีความสุข จากนั้นเธอก็พูดต่อ
เลโอน่า : ลาสบอสพักหลังๆชอบมาแนวที่ว่าถูกสภาพแวดล้อมบังคับล่ะ ไอ้ที่ว่า [จริงๆแล้วหมอนี่เป็นคนดี] หรือไม่ก็ [ต้องเป็นแบบนี้เพราะไม่มีทางเลือก] หรือไม่ก็ [ คนที่ชั่วร้ายจริงๆคือพวกมนุษย์ต่างหาก ] แบบนั้นมันสิ้นคิดเกินไป เค้าเกลียดลาสบอสแบบนั้นอ่ะ ลาสบอสควรจะทำอะไรตามความต้องการของตัวเองและใช้พลังเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการสิ คนที่เป็นศัตรูจะต้องถูกเหยียบย่ำ ปล้นชิง และ ขโมยโดยที่เค้าไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดอะไร เค้าอยากมีอำนาจเด็ดขาดแบบนั้นแหละ
ในอีกความหมายนึงก็คือ สิ่งที่เอาแต่ใจตัวเองอย่างที่สุดจนเหมือนลาสบอสคือสิ่งที่ถูกเรียกว่าเลโอน่าสินะ
เลโอน่า : ถึงในโลกนี้จะมีราชาปีศาจ รวมถึงพวกพวกเทพด้วย แต่ก็ช่างมันเถอะ ถึงหมอนั่นจะเรียกตัวเองว่าราชาปีศาจ แต่จริงๆแล้วก็เป็นแค่ดันเจี้ยนคอร์อ่ะน้า เทพแห่งการทำลายล้างก็ดันกลายเป็นเทพแห่งแสง ส่วนเทพแห่งความมืดก็คือเทพมาร เทพแห่งการสร้างก็เห็นจะทำอะไร พวกนั้นดูยังไงก็ไม่เหมือนลาสบอสเลยจริงมั้ย เพราะงั้นเค้าจะเป็นคนแสดงให้ดูเองว่าต้องทำยังไงบ้าง
แบบนั้นมัน..… ช่างเถอะ มันอาจจะดีกว่าผมมากกว่าถ้าผมไม่เข้าใจ
...เดี๋ยวก่อนนะ เทพแห่งแสงจริงๆแล้วคือเทพแห่งการทำลายล้าง และ เทพแห่งความมืดคือเทพมาร มันยังไงกันฟะ ผมพึ่งจะเคยได้ยินเรื่องแบบนั้นเป็นครั้งแรกเลยนะเฟ้ย แถมยังมีเทพที่ถูกเรียกว่าเทพแห่งการสร้างอีกงั้นเรอะ งั้นแปลว่าเทพที่ว่านั่นสามารถสร้างอะไรก็ได้งั้นเหรอ
ช่วยอย่าพูดอะไรที่มันสุดยอดแบบนี้ออกมาเหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาได้มั้ย….
เลโอน่า : อ๊ะ แต่เค้าก็มีกฏของเค้าเหมือนกันนะ คือว่าเค้าชอบเล่นเกมที่เค้าต่อให้นิดหน่อยอ่ะ
เคย์มะ : ….ผมควรจะถามดีหรือเปล่า ว่าแต่ต่อให้ที่ว่ามันหมายความว่ายังไงน่ะ
เลโอน่า : คิกๆๆๆ ก็ไม่มีอะไรมากหรอก เค้าจะพูดให้เข้าใจง่ายๆก็แล้วกัน…. เค้าชอบเด็กที่ทำให้เค้าพอใจอ่ะ เค้าจะไม่ฆ่าพวกนั้นล่ะ แถมเค้ายังอวยพรให้พวกนั้นไม่มีวันตายด้วยน้า
แบบนั้นเขาเรียกคำสาปแล้วเฟ้ย…
เลโอน่า : เค้าใช้เวลาว่างของเค้าหาวิธีทำให้เด็กพวกนั้นแข็งแกร่งและฉลาด เผื่อว่าซักวันนึงเด็กๆพวกนั้นจะสามารถฆ่าเค้าได้ เพราะงั้นตอนที่เด็กพวกนั้นแข็งแกร่งพอที่จะฆ่าเค้าได้แล้วก็ได้เวลาที่เค้าจะเก็บเกี่ยวผลผลิต…. อ๊าาา เค้าแทบจะรอไม่ไหวแล้วอ่ะ ความฝันของเค้าคือการเปลี่ยนคนที่เค้ารักที่แข็งแกร่งพอจะฆ่าเค้าได้ให้กลายเป็นสัตว์เลี้ยงที่ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากด่าเค้าด้วยความแค้น เค้าอดใจรอที่จะเห็นเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นไม่ไหวแล้วอ่ะ แต่ว่าเค้าก็ยังรักพวกนั้นอยู่น้า….ฮ่าๆๆ
เคย์มะ : ไอ้ความรักแบบที่เธอกำลังทำอยู่เข้าเรียกว่า...ยันเดเระหรือเปล่าน่ะ
เลโอน่า : เคย์มะซัง เค้าทำให้นายแข็งแกร่งแบบสุดๆได้เลยนะถ้านายตัดสินใจยอมเป็นหนึ่งในว่าที่สัตว์เลี้ยงของเค้า คิดว่าไงอ่ะ อยากเซ็นสัญญากับเค้าหรือเปล่า
เคย์มะ : โทษทีนะ แต่ผมขอปฏิเสธ
เลโอน่า : อ๊าา โชคไม่ดีเลยแฮะ คิดไม่ถึงเลยนะเนี้ย มีคนจำนวนมากเลยนะที่อยากแข็งแกร่งขึ้นจนถึงขั้นยอมขายวิญญาณให้ปีศาจ เค้าคิดว่าความเป็นไปได้ที่พวกนั้นจะเซ็นสัญญากับเค้าหลังจากที่เค้ายื่นข้อเสนอให้สูงถึง 80% เลยนะ อ่าา เค้าเป็นคนรักษาสัญญานะรู้มั้ย นั่นก็เป็นกฏข้อนึงของเค้าล่ะ
เคย์มะ : ….เลโอน่า นี่เธอเป็นปีศาจงั้นเรอะ
เลโอน่า : โอ๊ะโอ๋ เรียกเด็กสาวชาวมนุษย์ที่น่ารักแถมยังอ่อนแอว่าปีศาจ… ถือเป็นคำชมสินะ ช่างเถอะ ถึงยังไงก็มีพวกนอกรีตบางคนนับถือเค้าในฐานะ [เทพแห่งความวุ่นวาย] (Chaos God) หรืออะไรทำนองนั้นแหละ เพราะงั้นเค้าอาจจะเป็นปีศาจจริงๆก็ได้
เด็กสาวที่ไหนกันฟะ… ผมต้องรีบทำอะไรซักอย่างแล้ว
แต่ว่าผมไม่สามารถเลือกที่จะต่อสู้ได้
เลโอน่า : ถ้างั้นเอาแบบนี้เป็นไงเคย์มะซัง ในฐานะคนที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับเค้า นายอยากได้อะไรในโลกนี้ล่ะ ถ้านายยอมมาเป็นพวกเดียวกับเค้า เค้าจะแบ่งโลกให้นายครึ่งนึงเลยเป็นไง
