Thursday, October 19, 2017

LDM ตอนที่ 34

ตอนที่ 34 ความแตกต่างหลังการประลองและการเล่นคำ ฮาคุ : ดิชั้นแพ้แบบหมดท่าเลยค่ะ เพื่อเครียร์เรื่องต่างๆหลังการประลอง ฮาคุซังแวะกลับมาที่ [ถ้ำธรรมดา] อีกครั้ง โคลเอ้ก็ใส่ชุดพ่อบ้านมาตามปกติ ฮาคุ : ถึงดิชั้นจะแพ้ แต่ว่าดิชั้นก็ได้เรียนรู้อะไรที่วิเศษมากๆจากการประลองครั้งนี้นะคะ ดิชั้นคิดไม่ถึงเลยว่าพวกหนูจะทำได้ถึงขนาดนั้น พวกมันสามารถเปลี่ยนจากหน่วยสำรวจเป็นหน่วยรบได้ด้วยสินะคะ…. เธอคงมั่นใจว่าพวกหนูเป็นแค่หน่วยสำรวจสินะ เธอคงคิดไม่ถึงสินะว่าพวกหนูจะสามารถปราบบอสที่อยู่ข้างในได้ เธอคงคิดว่าจะมีหน่วยโกเล็มตามเข้าไปอีกทีหลังจากที่พวกหนูทำหน้าที่สำรวจเรียบร้อยแล้ว แต่ว่าในความเป็นจริง มันก็เป็นแผนที่ผมพึ่งจะคิดขึ้นมาได้ตอนที่เห็นมิโนทอร์ตัวนั้นน่ะนะ เนื่องจากไม่มีอะไรจะเสีย ผมเลยตัดสินใจสั่งให้พวกหนูที่เหลือพลีชีพเพื่อฆ่ามิโนทอร์ ยังไงก็ตาม พวกหนูที่เหลือรอดมาได้ถูกสั่งให้ไปใช้ชีวิตอยู่ในป่าเผื่อว่าจะต้องใช้งานมันอีกทีหลัง ฮาคุ : ดิชั้นไม่คิดเลยว่าจะไม่สามารถหาดัมมี่คอร์เจอเลยแม้แต่ลูกเดียว ว่าแต่คุณเอาดันเจี้ยนคอร์ไปซ่อนไว้ที่ไหนเหรอคะ ถ้าไม่รังเกียจช่วยบอกให้ดิชั้นทราบจะได้หรือเปล่าคะ เคย์มะ : ถ้าเพิ่ม DP ให้ผมอีก 50,000DP ผมจะบอกให้ก็ได้นะ ฮาคุ : โอ๊ะโอ๋ แค่เรื่องเล็กน้อยเองไม่ใช่เหรอคะ ถ้างั้นช่วยบอกดิชั้นทีค่ะ ถ้าดิชั้นไม่รู้คืนนี้ดิชั้นคงนอนไม่หลับแน่ๆเลยล่ะค่ะ บ้าเอ้ย ผมแค่พูดเล่นแต่ยัยนี่ดันจ่ายจริงซะงั้น ….ช่วยไม่ได้แฮะ ผมคงต้องบอกเธอไปสินะ แต่ผมไม่จำเป็นต้องบอกนี่นาว่าดัมมี่คอร์อยู่ที่ไหนบ้าง จะว่าไปแล้ว คอร์ของจริงมันก็ซ่อนอยู่ในที่ๆตลกเอามากๆอยู่แล้ว ถ้าเธอได้ยินเข้าเธออาจจะโมโหก็ได้…. เคย์มะ : ….ที่ผมพูดเป็นเรื่องจริงนะ ห่างจากดันเจี้ยนนี้ไป….ประมาณ 1 กิโลเมตร ที่นั่นมีห้องเล็กๆอยู่ ผมซ่อนมันเอาไว้ที่นั่นแหละ ทิศที่ผมชี้ไปน่ะเหรอ ก็ห้องก๊อบลินยังไงล่ะ ….ตอนแรกผมก็ว่าจะเอามันกลับมาเหมือนกัน แต่สุดท้ายก็ยังปล่อยมันเอาไว้ที่นั่นอยู่ อย่างที่ผมคิดจริงๆด้วย ฮาคุซังถึงกับพูดไม่ออก….แต่ว่าเธอไม่มีทีท่าว่าจะโกรธแฮะ ท่าทางของเธอเหมือนกับว่าเธอกำลังประทับใจมากกว่า ฮาคุ : จริงด้วยค่ะ พอดูดีๆแล้วดิชั้นเห็นการเชื่อมโยงของมานา….ไม่ใช่แค่ที่ถ้ำแห่งนี้แต่ยังขยายไปด้านนอกของดันเจี้ยนด้วย...ดิชั้นไม่ได้สังเกตเลยค่ะ โคลเอ้ : ติดตั้งดันเจี้ยนคอร์เอาไว้ข้างนอกชั้นแรก…..เป็นเรื่องที่แย่อย่างคาดไม่ถึงเลยนะคะนายหญิง โรคุโกะ : เรื่องที่ท่านพี่หมายเลข 89 สอนมาใช้ได้ผลจริงๆด้วยสินะ เอิ่ม ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าทำไม แต่ว่าคนที่คิดเรื่องนี้ขึ้นมาคือโรคุโกะ ผมคิดว่าเธอคงจะแค่ไม่อยากให้ห้องนั้นเป็นห้องเดียวที่ไม่มีอะไรอยู่น่ะนะ