ตอนที่ 247 ที่โต๊ะอาหารตระกูลเซีย
เคย์มะ : หลังจากที่โมโมท่าโร่ฝึกหมา ลิง และไก่ฟ้าจนเชื่องแล้วก็ยกพวกไปกวาดล้างหมู่บ้านยักษ์พร้อมทั้งเก็บสมบัติและหินเวทมนต์ทั้งหมดกลับมา
ไม : โห…..ถึงจะเป็นครั้งแรกที่ได้ฟังเรื่องดันเจี้ยนใต้น้ำอุราชิมา แต่เรื่องโมโมทาโร่ตื่นเต้นมากกว่าซะอีกแนะ
เรื่องของอุราชิม่าจบไม่ค่อยสวยเท่าไหร่หรอกนะ เพราะยังไงตอนสุดท้ายหมอนั่นก็ถูกมิมิคที่แปลงร่างเป็นหีบสมบัติกินเข้าไปน่ะ
ดังนั้นเรื่องโมโมทาโร่เลยให้ความรู้สึกว่ามีฉากบู้มากกว่า ยังไงก็ตามเพราะมีทที่นั่งอยู่ข้างๆฟังอย่างตั้งใจผมก็เลยอินจนลุกขึ้นแสดงท่าประกอบด้วย
หลังจากนั้นผมก็ได้ยินเสียงกระดิ่งดังขึ้น
ไม : โอ๊ะ ได้เวลาอาหารแล้วค่ะท่านเคย์มะ ไปที่ห้องอาหารกันเถอะค่ะ
เคย์มะ : เล่านานขนาดนั้นแล้วเหรอเนี้ย
เพราะกินนื้อย่างเสียบไม้ก่อนมาที่นี่ผมก็เลยไม่รู้สึกหิวเท่าไหร่ แต่ว่าเอิ่ม ผมก็หิวนิดหน่อยอยู่นะ
ถ้างั้นทำไมไม่ให้ท่านเจ้าเมืองเลี้ยงอาหารซะเลยล่ะ สงเองก็สงสัยเหมือนกันว่าจะมีอะไรให้กินบ้างเผื่อว่าผมจะได้เอาไว้ใช้อ้างอิงที่โรงแรมได้ด้วย
…
…
…
พอผมไปถึงห้องอาหารผมก็เห็นโต๊ะอาหารที่ยาวมากราวกับว่าทุกคนสามารถกินอาหารพร้อมๆกันได้
บอนโอดอลนั่งรออยู่ก่อนแล้วพร้อมกับคนอื่นอีกสามคน
มีชายหนุ่มคนนึง ผู้หญิงคนนึง แล้วก็เด็กวัยรุ่นคนนึง….ผมเข้าใจว่าคงเป็นครอบครัวของหมอนั่นล่ะมั้ง
บอนโอดอล : โอ้ เคย์มะ-โดโน่ ข้าขอแนะนำทุกคนให้รู้จักก็แล้วกันนะ เริ่มจากคนที่นั่งใกล้ข้าที่สุดจากที่เจ้าเห็น ลูกชายคนโตของข้ารอนโด้ (ロンド) ภรรยาของข้าวอลซ์ (ワルツ) และลูกชายคนที่สองของข้าจีบร้า (ジルバだ)
เคย์มะ : ...ยินดีที่ได้พบทุกคนครับ ผมคือเคย์มะ เป็นหัวหน้าหมู่บ้านของหมู่บ้านโกเลนครับ
ผมโค้งให้...เอิ่ม ยังไงผมก็ต้องทำตัวเป็นว่าที่คู่หมั้น นี่คงเป็นเวลาทดสอบความกดดันสินะ
พอพวกเราไปถึงที่นั่งพ่อบ้านก็ดึงเก้าอี้ออกมาให้พวกเรา ไมโอดอลกับมีทนั่งลงอย่างว่าง่าย ถึงผมจะแปลกใจนิดหน่อยแต่ก็นั่งลงตาม
และแล้วก็ได้เวลาเริ่มรับประทานอาหาร
